Novidades Novembro

Rexión da Lombardía. Xaneiro de 1497.

Frei Agustín Leyre, inquisidor dominico experto na interpretación de mensaxes cifradas, é enviado a fume de carozo a Milán para supervisar os trazos finais que o mestre Leonardo dá Vinci está a dar á Última Cea. A culpa tena unha serie de cartas anónimas recibidas na corte papal de Alejandro VI, nas que se denuncia que Dá Vinci non só pintou aos Doce sen o seu preceptivo halo de santidade, senón que o propio artista retratouse na sacra escena, dando as costas a Xesucristo. O remitente, ao que na Secretaría de Claves dos Estados Pontificios coñecen como o Agoreiro, coñece á perfección o que está a ocorrer no convento de Santa Maria delle Grazie e, desesperado pola pasividade de Roma, decide tomarse a xustiza pola súa conta e acabar cos cómplices herexes que sosteñen o labor de Leonardo.

Tres anos de investigación e viaxes a Vinci, Milán, Florencia e Roma precederon a publicación da cea secreta. Durante o seu traballo de campo, Javier Sierra tropezouse cun feito histórico bastante ignorado: que a rexión italiana da Lombardía acolleu entre os séculos XIII e XV aos últimos sobreviventes da herexía cátara. A Milán que viu Leonardo dá Vinci, deixou vivir en paz aos cátaros represaliados do Languedoc francés que viron con horror a caída dos seus correlixionarios en Montsegur en 1244. Aqueles homes facíanse chamar os puros, e críanse seguidores da verdadeira tradición apostólica instaurada por Jesús de Nazaret. Consideraban que San Pedro traizoou por cuarta vez ao Mestre ao fundar unha igrexa material, e veneraban a Juan como o patrón da súa igrexa espiritual.